Dag 1: 02-01-2015

De dag van vertrek.

S ’morgens vroeg opgestaan om op tijd op Schiphol te zijn. Om kwart voor zes ging de wekker. Om half 10 aangekomen op Schiphol. Gewacht op Carmen en Yannick die ook mee gingen uitzwaaien.

De tijd vloog voorbij.. op naar de vertrekhal om de koffer in te checken. Ik moest gelukkig niet meer inchecken want dat had ik al online gedaan. Uiteindelijk was ik aan de beurt en mocht ik mijn koffer op de weegschaal zetten. Hij woog één kilo te veel, dus kon niet worden ingecheckt via het automatische systeem. Ik moest naar een aparte servicebalie. Aan de balie werd me verteld dat je bij vluchten van KLM die intercontinentaal zijn niet kan bijbetalen per kilo. Dus ik moest er of één kilo uithalen of voor een extra koffer betalen wat €100 kost. Dan maar iets eruit…
Twee vesten uit en toen was het goed!

Toen de koffer was ingecheckt was het al rond 10.30. Toen zijn we nog lekker even wat gaan drinken in een restaurantje. Om 11.00 moest ik al naar de gate toe. Mijn vliegtuig vertrok van gate D57 en de gate ging open om 11.30.  In de rij bij de gate stond een gezin met twee dochters. De dochters zijn van mijn leeftijd en ze gingen ook naar Calgary. Ik raakte met ze in gesprek en ze waren erg aardig. Ze kenden me nog maar een paar minuten en voegden me al toe op Facebook en ik vertelde dat ik naar Vancouver wilde tijdens mijn studie, hun wonen daar in de buurt en ik ben daar welkom!

Toen de gate open ging moest je eerst door de douane. Bij de douane gingen ze je handbagage controleren en moest je alle elektronische apparatuur en vloeistoffen uit je bagage halen. En je moest je laarzen uit doen. Na deze check moest je door een poort lopen die je lichaam scant. Daarna kon je meteen doorlopen naar het vliegtuig. Om 12.20 was ik al aan boord en het vliegtuig zou om 12.40 vertrekken.

De vlucht was helemaal volgeboekt. Op tijd van vertrek waren alleen nog niet alle stoelen bezet. Er misten nog passagiers, maar hun bagage was wel al aan boord. Tegenwoordig mag een vliegtuig niet meer vertrekken als de bagage al aan boord is en de passagiers nog niet. Dus de piloot stelde ons daarvan op de hoogte. Het was nu of de bagage eruit of de passagiers erin. Uiteindelijk waren de passagiers eerder terecht dan dat de bagage uit het vliegtuig was en konden we vertrekken om 13.05.

Het is een vlucht van negen uur en een kwartier. De lucht was erg helder dus je kon alles goed zien. Het was een prachtig uitzicht. De vlucht duurde best lang maar je kon veel doen. Ik heb radio geluisterd en series gekeken. Wat ook leuk was is dat je kon zien met flight track waar je op dat moment vloog en omdat de lucht zo helder was kon je buiten ook goed zien. Om tien uur s ’avonds Nederlandse tijd en twee uur s ’middags Canadese tijd ben ik geland. Maar we konden het vliegtuig niet uit want de deuren waren bevroren. Het duurde gelukkig maar een paar minuten voordat we eruit konden.

De luchthaven in Calgary is erg groot dus ben meteen achter iedereen aangelopen zodat ik niet verdwaalde. Bij de douane zag ik de familie weer die ik had gezien bij de gate op Schiphol. Het controleren van iedereen ging snel. Er werd niet veel gevraagd alleen wat je hier komt doen en ik moest mijn paspoort en acceptatie letter van de universiteit laten zien. 

Het afhalen van de koffers was goed georganiseerd. Er waren verschillende carrousels per vlucht. Je moest bij de carrousel van jou vlucht gaan staan en daar komt je koffer vanzelf voorbij. Het duurde maar een minuut of tien voordat ik mijn koffer had. Toen ik de ontvangsthal binnen liep stonden Krista en de kinderen mij al op te wachten. Krista is de vrouw van Peter en Peter is de neef van mijn vader. Rond drie uur kwamen we aan bij Peter en Krista’s huis. Krista heeft me een rondleiding door het huis gegeven en ik heb mijn koffers uitgepakt.

Toen Peter thuis kwam van werk hebben we spaghetti gegeten, erg lekker. Na het eten hebben we in de fotoalbums gebladerd. Krista en Peter hebben in 2001 Nederland bezocht en zijn toen bij mijn oma Corrie langs geweest. Maar we konden beiden niet meer herinneren of we  elkaar al eens hadden ontmoet. Op een gegeven moment draaiden we een pagina om in het fotoalbum en ik was heel verbaasd want ik zeg mezelf met Femke en Josje en Krista en mijn vader bij oma thuis. Dus toen ik een jaar of 7 was heb ik ze al eens ontmoet, super grappig!!

In tussen was het kwart voor tien Canadese tijd wat kwart voor 6 s ’morgens Nederlandse tijd is. Ik was inmiddels ongeveer 25 uur wakker, tijd om te gaan slapen!!